به نقل از «تسنیم»

پورواجد: سایه مسائل امنیتی از جذابیت متن کتاب‌ها کم کرده / وردیانی: نوشتن کتاب دفاع مقدسی با اطلاعات غلط؛ کاغذ حرام کردن است

تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۱۱۱۲۴

نویسنده ادبیات پایداری می‌گوید: در برخی از کتاب‌های این حوزه اطلاعات غلط آورده می‌شود، چون طرف نمی‌داند چه نوشته! برای همین بعضی کتب خاک می‌خورد و فقط کاغذ حرام می‌کنیم! - اخبار فرهنگی -

خبرگزاری تسنیم ـ گروه فرهنگی ـ زهرا بختیاری: پس از شروع جنگ در سوریه و قائله‌ای که تکفیری‌ها علیه این سرزمین و مقدسات مسلمانان در سال‌های ابتدایی دهه 90، به راه انداختند واژه‌ای جدید در حوزه ادبیات پایداری به وجود آمد و مردم برای اولین بار با کلمه «مدافع حرم» آشنا شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رزمندگانی که از ممالک مختلف اسلامی خود را به کشور سوریه می رساندند تا در کنار مردم مظلوم آنجا، به مقابله با تروریست های تکفیری برخیزند و اجازه ندهند دست ناپاک گروه هایی مثل داعش، جیش الحر و... به ساحت مقدس حرم حضرت زینب(س)، حضرت رقیه و سپس عتبات عراق برسد، «مدافعان حرم» نام گرفتند.

در واقع دفاع از حرم با همه جوانب و زوایای خود چه در حوزه عملیات ها و چه شهدا و ... موضوعی است که سال های طلایی در تاریخ مسلمانان رقم زد. حوزه ای که پرداختن به آن از طرف هنرمندان اعم از نویسندگان، فیلمسازان، شعر و... امری مهم است که البته آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته است. خبرگزاری تسنیم بنا دارد در سلسله نشست هایی به واکاوی و آسیب شناسی این مسئله بپردازد بخش اول و بخش دوم اولین نشست را با حضور «ابوالقاسم وردیانی» نویسنده، شاعر و پژوهشگر و «هاجر پورواجدی» نویسنده حوزه ادبیات پایداری، پیش از این منتشر شده است. در ادامه قسمت دوم این میزگرد را خواهید خواند: 

 

تسنیم: دیدن فضای عملیات ها چقدر می تواند کمک نویسنده ها باشد و به اوج رساندن تخیل داستان نویس ها کمک کند؟

وردانی: ببینید من وقتی روی نقشه نگاه می‌کنم، حتی با گوگل نگاه می‌کنم، آن خطوط ارتفاعات و پستی بلندیها را نشانم می دهد اما من حس آن فضا را درک نمی‌کنم. ولی وقتی یک دوره آموزش دفاع مقدس ببینم، مناطق عملیاتی را از نظر جغرافیایی برایم بازگو کنند، تخیل من مبتنی بر واقعیت من می‌شود، یعنی من یک دفعه نمی‌آیم در وسط دشت شیلر یا روی کله‌قندی یک نخل دربیاورم، در تخیل دست من باز است، من مجبور پوشش گیاهی آنجا را رعایت بکنم، یعنی تخیل من باید در فضای واقعیت باشد، این نکته خیلی مهمی است.

در واقع تخیل یک چیزی است که باید پرورانده شود حالا با خواندن کتاب‌های مختلف‌، با پرداختن به هنر مخصوصاً هنرهای انتزاعی مثل خوشنویسی که خیلی تخیل را پرورش می‌دهد، چون شما در خوشنویسی فقط با واژه‌ها سروکار دارید، وقتی یک سیاه‌مشقی با آن قلم خاص خودش نوشته می‌شود، تخیلات شما باید خیلی قوی باشد، این تخیلات کمک می‌کند. نه اینکه آدم بخواهد برود خوشنویس شود که اگر خوشنویس شود چه بهتر ولی اگر آشنا هم باشد می‌تواند در ذهنش آنها را کنار هم قرار بدهد.

پس اگر من می‌خواهم تخیل بکنم باید قبل از آن بدانم که این تخیلم می‌خواهد در چه فضایی باشد در واقع قبل از اینکه ما بخواهیم تخیل بکنیم باید بدانیم در چه حوزه‌‌ای باید تخیل کنیم؟ این داستانی که می‌نویسم جغرافیا و اتمسفر آن در چه فضایی دارد شکل می‌گیرد؟ بعد تخیل‌مان را بر دو جغرافیا مبتنی بکنیم، وقتی ما آن جغرافیا را نشناسیم، نمی‌شود. پس ما نیاز به این داریم که قبل از هر چیزی، قبل از ورود به حیطه تخیل، زیربنای تخیل را برای خودمان مشخص کنیم.

وردیانی: دهه گذشته غفلت و رهاشدگی فرهنگی داشتیم/ پورواجد: جایگاه پدران شهدا در خاطره‌نویسی مغفول واقع شده است

تسنیم: شنیدیم بحث راهیان نور قرار است در سوریه هم انجام بشود وفکر کنم این خوب است. حداقل اگر یک تیم نویسنده‌ای را ترتیب بدهند که بروند بازدید کنند خیلی می تواند در روایت ها موثر باشد.

پورواجد: در کتاب‌‌های دفاع مقدس ما تمام اتفاقات ریز را هم می‌نویسیم حتی حتی در سنگرها و خاکریزها ورود پیدا می‌کنیم و حتی طنزشان و همۀ اتفاقات را در کتاب را می‌آوریم و جای سوالی هم نیست ولی در سوریه خود فرماندهان، سرداران و ناشران و کارشناسان امنیتی اجازه نمی‌دهند ما زیاد ورود پیدا کنیم و از طرفی ما باید یک چکمه آهنیبپوشیم تا هم‌رزم‌های شهدا را پیدا کنیم و موفق بشویم با آنها صحبت بکنیم.

 

وردیانی: بله خیلی موثر است؛ اما این نکته را هم باید در نظر بگیرید که روحیۀ نویسندگان با جمع کمی نامأنوس است. نویسنده باید خودش برود فضا را انتخاب کند نه اینکه مثل یک تور، مثل یک گردشگری بیاید و با بقیۀ آدم‌هایی که خیلی معمولی هستند، حالا یکی علاقمند است، یکی به زور آمده، یکی دوست دارد سوریه را ببیند، بیاید قرار بگیرد و تمام آن اتفاقات فرهنگی‌ای که قرار است روی این گردشگران اتفاق بیفتد، برای او هم همین اتفاق بیفتد! این کفایت نمی‌کند! 5، 6 تا نویسنده می‌خواهند به آنجا بروند، نمی‌شود چون آنجا مین دارد! محدودیت‌ها باید برای نویسنده برداشته شود، کاری که شهید آوینی کرد، شهید آوینی با کدام راهیان نور به منطقه مقاومت می‌رفت؟ خودش آن جایی که باید برود می‌رفت!

اگر قرار باشد راهیان نوری در مناطق عملیاتی سوریه شکل بگیرد باید به نظرم بین مخاطب عام و مخاطب خاص تفاوت باشد، حالا مخاطب خاص می‌خواهد از نظر ژئوپلتیک منطقه را ببیند، یکی از نظر طرح و نقشه عملیات می‌خواهد آنجا را ببیند، یکی می‌خواهد بررسی کند ببیند، جغرافیای آنجا چطوری است و برای تحلیل نظامی می‌خواهد استفاده بکند. یکی می‌خواهد بنویسد، نیاز دارد این سنگر را ببیند.

این نکتۀ مهمی است و  البته سرآغاز خوبی است. چون زمان دفاع مقدس، شعرا اوایل جنگ می‌رفتند منطقه، یکی خاطره جالبی تعریف می‌کند، می‌گفت ما به آنجا رفته بودیم و صبح ساعت 5 صبح یکی آمد گفت، مردم بلند شوید! ما هم  خوابیده بودیم! گفتم من اگر می‌خواستم ساعت 5 صبح بیدار شوم که شاعر نمی‌شدم!، می‌آمدم نظامی می‌شدم. بگذارید بخوابیم!

تسنیم: پس حضور نویسنده یا شاعر یا هنرمند در فضایی که قرار است راجع به آن بنویسد، ضروری است.

وردیانی: بله حتما. ما نیاز به یک تیم‌های تخصصی داریم که در اختیار سناریوی نویسنده باشد. من نویسنده باید آن داستان را بفهمم تا بتوانم داستان خودم را بنویسم. نویسنده گان معروف دنیا اول برای خودشان نقشه راه ترسیم می‌کنند. مثلاً قرار است این اتفاق اینجا بیفتد، می‌رود آنجا را می‌بیند، با فرهنگ آنجا آشنا می‌شود، نگاه می‌کند ببیند گویش‌ آنها چیست؟ چه تکه‌کلام‌هایی دارند؟ غذای مورد علاقه آنها چیست؟ و وقتی شما کتاب را می‌خوانید به این نتیجه می‌رسید که او فضا را  زندگی کرده، یک دوره‌ای گذشته رفته یک سیری را آنجا طی کرده، آشنا شده و بعد کتابش را نوشته و بعد جهانی می‌شود! ما چه کار می‌کنیم؟ هیچی گوشۀ خانه می‌نشینم نهایت می‌رویم گوگل سرچ می‌کنم، نهایت ویکی‌پدیا می‌رویم که تمامش زیر سوال است و کتاب‌های ما این می‌شود که کسی آنها را نمی‌خواند به دلیل اینکه تخیل ما نیاز به پایۀ علمی و آگاهی دارد، آگاهی در حوزه‌ای که ما مجاز هستیم تخیل بکنیم.

 

تسنیم: بعضا شاهد کتاب‌هایی هستیم که اطلاعاتی هم به غلط آورده می‌شود. این موارد چه تاثیری بر مخاطب می گذارد؟

وردیانی: واقعاً بعضی از کتاب‌های دفاع مقدس را وقتی می‌خوانم احساس می‌کنم به من نمی‌چسبد، چون نویسنده از آن اصطلاحات اولیۀ نظامی، فرق خاکریز و سنگر را نمی‌داند، خیلی چیز عادی‌ای است! بعد می‌گوید نیروها پشت سنگر آمدند! نیروها پشت خاکریز می‌روند، سنگر با خاکریز خیلی فرق دارد، در دل یک خاکریز می‌تواند بیشمار سنگر باشد، من این را چطوری می‌توانم منتقل بکنم؟ بعد مخاطبی که یک مقدار آگاه باشد وقتی این کتاب را انتخاب می‌کند فورا با دیدن این اطلاعات کتاب را کنار می‌گذارد و به دیگری می‌گوید این کتاب را نخوان! چون طرف نمی‌داند چه نوشته است! برای همین است که کتاب‌های ما مدام خاک می‌خورد و به جایی نمی‌رسیم  و متاسفانه فقط کاغذ حرام می‌کنیم!

برای مثال کتاب «خاک‌های نرم کوشک» اثر سعید عاکف درباره شهید برونسی خیلی کتاب جذابی است، علت جذابیتش هم این است که ساده و راحت نوشته شده است و خیلی سهل‌الوصول است یعنی آدم به راحتی می‌تواند در محیط قرار بگیرد و نه حواشی‌ای دارد و خیلی خوب است ولی این اتفاق در حوزه خاطره‌نویسی افتاده است ولی اگر ما بخواهیم داستانی بنویسیم می‌‌توانیم یک داستانی اینقدر ساده بنویسم که اینطور راحت خوانده شود؟ اگر بتوانیم داستانی بنویسم که سادگی حاکم بر کتاب خاک‌های نرم کوشک را داشته باشد، باید کلاه‌مان را بالا بیندازیم، چون آن کتاب حتماً خوانده می‌شود! ولی نمی‌توانیم، یا می‌خواهیم اظهار فضل کنیم از اصطلاحات آنچنانی استفاده می‌کنیم یا می‌خواهیم علم خودمان را نشان بدهیم که من همه اینها را می‌دانم! یا اینقدر قاطی تخیل و تکنیک‌های نویسندگی می‌شویم که طرف حالش از خواندن کتاب بد می‌شود و هی بیرون می‌زند که چرا اینجا اینطوری است؟! اینجا چرا اینقدر توضیح دارد؟ اینجا چرا اینقدر رهاشدگی است؟!

وردیانی: درک درستی از موضوع مدافعان حرم در جامعه وجود ندارد/ پورواجد: هنوز خیلی‌ها می‌پرسند چرا باید رزمندگان ما خارج از مرز می‌جنگیدند؟

تسنیم: ما در دوره دفاع مقدس موضوعات مختلفی را از پشتیبانی تا خطوط جبهه داشتیم، اما موضوعاتی که در بحث مدافعان حرم است بیشتر خاطرات است شاید یکی از ایرادات این است، به نظر شما آیا دلیل خاصی دارد؟ ما مسائل دیگری هم در مورد مدافعان حرم داریم ولی چرا نویسندگان فقط به بحث خاطره پرداختند؟

وردیانی: ما برای نوشتن کتابمی‌کنیم؟ هیچی گوشۀ خانه می‌نشینم نهایت می‌رویم گوگل سرچ می‌کنم، نهایت ویکی‌پدیا می‌رویم که تمامش زیر سوال است و کتاب‌های ما این می‌شود که کسی آنها را نمی‌خواند به دلیل اینکه تخیل ما نیاز به پایۀ علمی و آگاهی دارد، آگاهی در حوزه‌ای که ما مجاز هستیم تخیل بکنیم.

 

پورواجد: البته 4 تا کتاب الان چاپ شده و خیلی روان بوده که تا حدودی به نتیجه رسیده و بیشتر خاطرات پدر و مادر و خانواده بوده است. اما وقتی به بحث نظامی در سوریه می‌رسیم خیلی اجازه نمی‌دهند ورود پیدا بکنیم یعنی در کتاب‌هایی که من نوشتم شاید با یکی دو تا از هم‌رزم‌های شهدا مصاحبه کردم.

آن هم در مرحله کارشناسی، یک کارشناسی امنیتی می گوید: این اسم را بردار و فقط بنویس فرمانده، یا مثلا ننویس فرمانده علی! تاریخ را یا آدرس را اینجا بردارید چون اینطوری به دشمن کد می‌دهیم یا در فلان منطقه یا مناطق چنین اتفاقاتی افتاده و به هوش باشید منتشر نشود! به لحاظ امنیتی اجازه نمی‌دهند ما داخل خاک سوریه ورود پیدا کنیم و این بر جذابیت قصه اثر می گذارد.

 در کتاب‌‌های دفاع مقدس ما تمام اتفاقات ریز را هم می‌نویسیم حتی حتی در سنگرها و خاکریزها ورود پیدا می‌کنیم و حتی طنزشان و همۀ اتفاقات را در کتاب را می‌آوریم و جای سوالی هم نیست ولی در سوریه خود فرماندهان، سرداران و ناشران و کارشناسان امنیتی اجازه نمی‌دهند ما زیاد ورود پیدا کنیم و از طرفی ما باید یک چکمه آهنی بپوشیم تا هم‌رزم‌های شهدا را پیدا کنیم و موفق بشویم با آنها صحبت بکنیم.

 این نقص کار است و آن شیرینی و لذت کار را پایین می‌آورد و اینجا هدف رزمنده گم می‌شود. اینکه برای چه به سوریه رفتند و آنجا چه کارهایی انجام می دهند؟ مخفی می‌ماند. بعضی از شهدای دفاع مقدس ما از روزی که به جبهه می‌رود شروع می‌کنیم یا آزاده‌ها از روزی که اسیر شدند شروع می‌کنیم ولی شهدای مدافع حرم به این دو دلیلی که گفتم نمی‌شود و شاید دلایل دیگری هم داشته باشد.

تسنیم: کتاب‌های کشورهای دیگر برای این موفق است که مقامات شان هم حرف زدند،‌ حتی خاطرات گفتند، ولی متاسفانه مقامات ما ممکن است خاطراتی داشته باشند ولی نمی‌گویند.

وردانی: اینجا یک خلط مبحث شده است، این مواردی که شما دنبالش هستید در خاطره‌نویسی نیست در تاریخ شفاهی است، بحث تاریخ شفاهی با خاطره‌نویسی فرق دارد، در بحث خاطره‌نویسی تمام مواردی که سرکار خانم فرمودند وجود دارد و ما خاطره زیاد داریم ولی داستان کم داریم و پایۀ داستان خاطره است و فرمایش حضرت آقاست که خاطرات را جمع‌آوری کنید. دلیل هم دارد، تا کسانی که هنوز زنده هستند و به دیار باقی نشتافتند، آنها را دریابیم، خاطرات آنها را بگیریم و بعد آنها را پایۀ داستان‌نویسی قرار بدهیم. ما باید بحث خاطره‌نویسی را تمام کنیم، خاطرات را نگه داریم و بعد در اختیار نویسنده قرار بدهیم و آنها از داخلش داستان بنویسند. یعنی به نظرم این مراتب کار است و ما باید الان خاطرات را جمع کنیم، قبل از اینکه صاحب خاطره از دست برود.

نکته بعد در مورد مطلبی که شما گفتید در حوزه خاطره‌نویسی نمی‌گنجد در بحث تاریخ شفاهی است، تاریخ شفاهی خاطره یک نفر را می‌گیرد و بعد می‌بیند در این خاطره یکسری افتادگی‌ها و جاخالی است، می‌رود آنها را پیدا می‌کند و تمام اینها را جمع می‌کند و بحث تاریخ شفاهی می‌شود که یک ارزش فو‌‌ق‌العاده‌ای هم دارد، دقیقاً کسی که دنبال بحث تاریخ شفاهی است باید مثل یک مُستنطق عمل بکند، یعنی در تاریخ شفاهی مصاحبه می‌کند باید بپرسد کدام عملیات؟ چه روزی؟ چه ساعتی؟ چرا آنجا بودی؟ چه کار کردی؟ مثلاً می‌گوید من کلاهم را پرتاب کردم، می‌گوید با چه کسی بودی؟ می‌گوید با فلانی! بعد از او می‌پرسد می‌گوید نه من بودم که کلاهم را پرتاب کردم! بحث تاریخ شفاهی این است که شما اگر بخواهید کار تحقیقی انجام بدهید نباید به خاطرات مراجعه کنید، خاطره‌نویسی برای یک نفر است، مثلاً من الان درگیر این قضیه هستم، طرف فراموش کرده و دارد آدرس اشتباهی می‌دهد من پاورقی می‌زنم ولی اگر بخواهم آن را تاریخ شفاهی کنم باید بروم با فرمانده تیپ و گردان صحبت کنم و از او بپرسم و بعد آن را پوشش می‌دهم و این تاریخ شفاهی می‌شود.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: ادبیات دفاع مقدس شهید مدافع حرم دفاع مقدس بحث تاریخ شفاهی اجازه نمی دهند خاطره نویسی مدافعان حرم پیدا کنیم ما نیاز دفاع مقدس ورود پیدا کتاب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۱۱۱۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قالیباف: از تمام تصمیماتی که گرفته‌ام دفاع می‌کنم/ از اینکه مشکلات کشور همچنان باقی مانده، ناراحت می‌شویم

آفتاب‌‌نیوز :

 رئیس نهاد قانونگذاری کشورمان با بیان اینکه ما در مجلس یازدهم نظام حل مسائل را در همه استان‌ها با حمایت دانشگاه‌ها، اما به صورت کاملاً مردمی پیگیری کردیم، گفت: ما به دنبال تبدیل یک مجلس سنتی به یک مجلس نوین هستیم تا بدانیم جامعه به چه قانونی نیاز دارد. کشور ما تنها یک مجلس برای قانونگذاری دارد که باید در مسائل مختلف این موضوع را نیز در نظر بگیریم و از ظرفیت‌های موجود استفاده کنیم.

محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی در نشست هم‌اندیشی اساتید دانشگاه‌های تهران که عصر امروز (پنجشنبه، ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳) به منظور پاسداشت مقام استاد در محل خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، ضمن تبریک روز معلم به استادان حاضر در جلسه و بیان اینکه شهید مطهری (ره) یک معلم متفکر بود، گفت: این توفیق را داشتم که در زمان تدریس در دانشگاه همزمان در متن جامعه نیز حضور داشتم و واقعاً فاصله بسیار زیادی بین نیاز‌ها و مسائل جامعه و دوری دانشگاه‌ها از جامعه را با گوشت، پوست و استخوان خود درک کردم.

قالیباف با بیان اینکه علم نافع و علم روز در جامعه مؤثر است، عنوان کرد: علمی که بتواند مسائل و نیاز‌های جامعه را حل و فصل کرده و از مشکلات جامعه گره‌گشایی کند می‌تواند تأثیر گذار باشد. امروز با ناترازی در حوزه‌های مختلفی همچون انرژی، آب، مالی، جمعیت و توزیع جمعیتی روبرو هستیم چنانچه ۲۴ درصد جمعیت را در یک درصد از خاک کشور متمرکز کرده‌ایم و هیچ علمی در چنین تراکمی با شرایط اقلیمی کشورمان نمی‌تواند بگوید آلودگی هوا، صوت و خاک را حل می‌کند.

رئیس مجلس شورای اسلامی با یادآوری این مطلب که این اتفاقات یک شبه نیفتاده و مسئولان و جامعه دانشگاهی و اندیشمندان مقصر این موضوع هستند، اظهار داشت: امروز از حکمرانی به‌عنوان موضوعی اساسی صحبت می‌شود که از حکم تشکیل شده است. زمانی که می‌خواهیم حکم را جاری و ساری کنیم به این معنا است که باید از پایین به بالا و با مشارکت مردم باشد نه اینکه از بالا به پایین و یا متمرکز در یک نقطه باشد.

وی در ادامه با بیان اینکه حکم از دو بخش تشخیص علمی و تصمیم سیاسی تشکیل می‌شود، گفت: زمانی که ترکیب این دو به درستی در کنار هم قرار بگیرد می‌تواند یک حکم جامعه در عرصه‌های مختلف تولید کند و کار پیش برود، اما زمانی که تصمیم سیاسی بدون تشخیص علمی و بدون درک شرایط سیاسی صورت گیرد، فاجعه رخ داده و حکمرانی انجام نمی‌شود.

قالیباف یادآور شد: یکی از اساتید بزرگ کشور می‌گوید ما مشکلات فراوانی در کشور داریم، اما هیچ مسأله‌ای نداریم از این رو وقتی مسأله نداریم، چیزی برای حل کردن نداریم و به‌دنبال حل مسأله نمی‌رویم همچنین افرادی که قابلیت حل مسأله دارند پیدا نمی‌شوند. ما باید قدرت تبدیل مشکل به مسأله را داشته باشیم و بعد افرادی را بیابیم که قابلیت حل مسأله دارند، اما متأسفانه امروز فقط مشکل را از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌بریم و حجم آن زیاد می‌شود، اما هیچ کدام به مسأله تبدیل نشده تا بتوان آن را با راهکاری حل کرد.

رئیس قوه مقننه با اشاره به جلساتی که با حضور جوانان در آن حضور پیدا می‌کند، گفت: در این جلسات اظهاراتی را از جوانانی متخصص می‌شونم که ۲۵ سال قبل نیز آن‌ها را شنیده بودم. شاید برای آن‌ها تازگی داشته باشد، اما همه آن‌ها به گوش من تکراری است.

وی افزود: به اعتقاد من هیچ وزارتخانه و دستگاهی مهمتر، حساس‌تر و اساسی‌تر از آن (وزارت آموزش و پرورش) نیست، اما طی ۲۰ سال گذشته حدود ۱۷ وزیر و سرپرست به خود دیده است. وزارت آموزش و پرورش از بزرگترین وزارتخانه‌های کشور است که باید برترین مدیران در آن کار کنند. در چنین شرایطی چگونه می‌توان از آموزش، تربیت، اوقات فراغت و آینده کشور گفت.

قالیباف ادامه داد: کافی است در یک دوره ۲۰ ساله به سیستم آموزش و پرورش توجه کرده و تلاش کنیم بر مدار خود قرار گیرد و اگر ۲ دهه این اتفاق بیفتد شاهد تحولی عظیم خواهیم بود. وزارت آموزش و پرورش مهمترین وزارتخانه برای فرهنگ و تربیت است و اگر می‌خواهیم مشکلات هر بخشی را در کشور حل کنیم باید به آموزش و پرورش دقت کنیم.

رئیس نهاد قانونگذاری کشورمان با بیان اینکه امروز خیلی‌ها برای انجام کاری می‌گویند اعتبار و اختیار ندارند، گفت: به‌عنوان کسی که سال‌ها در این کشور مدیریت کرده‌ام می‌گویم موضوع مالی در اداره کشور قطعاً موضوع هشتم یا نهم ما است و موضوع نخستین و اساسی ما نیست. هر زمان کسی گفت برای انجام کاری نیاز به اعتبار و اختیار دارد قطعاً این فرد در هر جایگاه و تخصصی باشد، معنا و مفهوم کار را نشناخته و صرفاً به دنبال یک فعالیت است. کار در درون خود دو گوهر اعتبار و اختیار را دارد و اگر فردی نتوانست از کار خود این دو گوهر را بیابد، باید بایستد و بداند که کار خود را به درستی انجام نداده است.

وی افزود: زمانی دانشجویی به من گفت برای من کاری سراغ دارید؟ به او گفتم دنبال کار هستید یا شغل، که او پرسید آیا تفاوتی دارد و گفتم بله من می‌توانم برای شما کاری پیدا کنم، اما نمی‌توانم برایتان شغل پیدا کنم. شغل به معنای استخدام در یک اداره است که فرد وقتی وارد جایگاه خود می‌شود تازه قصد دارد بداند قرار است چه کاری انجام دهد در حالی که باید پیش از اقدام بداند که می‌خواهد چه کار کند. 

قالیباف با انتقاد از فاصله معنادار میان دانشگاه و محیط جامعه، بیان داشت: دانشگاه باید در متن جامعه باشد و اگر اینگونه نباشد نمی‌توانیم از این طریق به دنبال مشارکت معنادار باشیم و این‌ها اشکالات ما است.

رئیس مجلس در ادامه با بیان اینکه متوسط میزان تحقق عملی قوانین برنامه توسعه‌ای کشور تنها ۳۰ درصد بلکه کمتر از آن است، عنوان کرد: اگر برنامه‌ای هم نوشته نشود و فعالیت‌های روزانه را ادامه دهیم نیز همین اتفاقاتی که امروز افتاده را شاهد خواهیم بود. امروز ما از جمله کشور‌هایی هستیم که با وجود ۱۲ هزار قانون به لحاظ قانون تورم داریم و مشخص نیست چه میزان از آن‌ها تحقق پیدا می‌کند و کیفیت پیاده‌سازی آن‌ها نیز مشخص نیست؛ این چالش‌ها باید در محیط‌هایی همچون خانه اندیشمندان بررسی شود.

وی با یادآوری این مطلب که امروز باید مجلس و دانشگاه به صورت مرتب و مستمر با هم در ارتباط باشند، اظهار کرد: امروز در مجلس شورای اسلامی امکانات و ظرفیت جمع سپاری هر تصمیمی را برای مردم فراهم کرده‌ایم از این رو چرا نباید این جمع سپاری را دنبال کنیم که البته برای تصویب برخی قوانین از این ظرفیت استفاده کرده‌ایم.

قالیباف با بیان اینکه بخش‌هایی از قانون برنامه هفتم نیازمند اصلاح است، گفت: قطعاً برنامه هفتم توسعه نسبت به سایر قوانین برنامه، قابلیت اجرایی بیشتری دارد. طبق قانون اساسی یک قانونگذار برای تصویب قوانین و یک مجری برای اجرای قوانین داریم؛ اینکه یک قانون قابلیت اجرا داشته باشد بر عهده قانونگذار است و اگر قانونی به تصویب برسد که قابلیت اجرا نداشته باشد اولین قانون شکن همان قانونگذار است از این رو نیازمند یک کار جمعی هستیم.

رئیس مجلس با بیان اینکه پارلمان دانشجویی در مجلس شورای اسلامی با همین تفکر ایجاد شد، گفت: امروز مجلس شورای اسلامی به صورت جدی به موضوع هوش مصنوعی توجه کرده است و قطعاً در چند روز آینده از اقدامی که در ۱۱۷ سال سابقه قانونگذاری کشور مشابه آن را نداشته‌ایم، رونمایی می‌کنیم که در حوزه تنقیح قوانین است.

وی در ادامه با بیان اینکه زمانی که پا به مجلس گذاشتم رهبر معظم انقلاب به من فرمودند چند نوبت است که کار تنقیح قوانین روی زمین مانده و به آن توجه نشده است، یادآور شد: امروز به‌صورت جدی سامانه‌های شبیه‌سازی را در حوزه‌های مختلف از جمله اقتصادی دنبال می‌کنیم چنانچه حوزه حمل و نقل را نیز از این طریق هدایت می‌کنیم لذا همین اتفاق می‌تواند در حوزه پایه پولی و بورس هم اجرا شده و تحولاتی ایجاد کند.

قالیباف در ادامه با بیان اینکه ایجاد مرکز نوآوری و خانه خلاق نیز از دیگر اقدامات مجلس شورای اسلامی در دوره یازدهم است افزود: بیش از ۴۰۰ نفر از سراسر کشور را در این حوزه گرد هم جمع کردیم و در نهایت با گروهی از آن‌ها نشستی برگزار کردیم و دیدیم چه ظرفیت‌های جوان و متخصصی در کشور وجود دارد که می‌توانند مشکلات را به مسأله تبدیل کرده و بعد آن را حل کنند.

رئیس نهاد قانونگذاری کشورمان با بیان اینکه ما در مجلس یازدهم نظام حل مسائل را در همه استان‌ها با حمایت دانشگاه‌ها، اما به صورت کاملاً مردمی پیگیری کردیم، گفت: مدرسه حکمرانی نیز بر همین اساس در مجلس یازدهم راه اندازی شد. ما به دنبال تبدیل یک مجلس سنتی به یک مجلس نوین هستیم تا بدانیم جامعه به چه قانونی نیاز دارد. کشور ما تنها یک مجلس برای قانونگذاری دارد که باید در مسائل مختلف این موضوع را نیز در نظر بگیریم و از ظرفیت‌های موجود استفاده کنیم.

وی افزود: ما باید با همکاری یکدیگر بستری را فراهم کنیم که به‌صورت جدی و اساسی به سمت حل مشکلات کشور برویم. با صراحت می‌گویم ما قادر به حل مشکلات کشور هستیم و امروز از اینکه مشکلات کشور همچنان باقی مانده است، ناراحت می‌شویم. ما با تجربیات و با باوری که داریم می‌توانیم اقدامات منطقی انجام داده و مشکلات را برطرف کنیم، اما این اتفاق بدون حضور نخبگان، دانشگاهیان، دانشجویان و سرمایه‌گذاران حوزه علمی امکان پذیر نیست.

به گزارش خانه ملت، قالیباف ادامه داد: امروز زمانی که از حوزه رشد حرف می‌زنیم ۳.۵ درصد را برای بهره‌وری قرار می‌دهیم، اما از این میزان حتی ۲ دهم درصد نیز تحقق نمی‌یابد و تنها منابع انسانی هستند که می‌توانند این ۳.۵ درصد سهم بهره وری را از ۸ درصد سهم آن تحقق ببخشند. ما کشوری هستیم که فقط در حوزه انرژی فسیلی به‌صورت سالیانه ۱۰۴ میلیارد دلار هدررفت داریم که صرفاً با بهره‌وری حل می‌شود.

رئیس قوه مقننه اضافه کرد: در حوزه انرژی اگر بخواهیم یک متر مکعب گاز تولید کرده که ناترازی را از بین ببریم نیازمند ۸ دلار سرمایه‌گذاری هستیم در حالی که برای صرفه‌جویی که راه‌های در دسترس و زودبازده هم داریم تنها کمتر از ۸ سنت سرمایه نیاز است. رشد تولید و رشد مصرف فاصله ۵ درصدی با هم دارد آن وقت می‌گوییم ناترازی از کجا پیدا شده است.

وی در ادامه تصریح کرد: ما با اجرای قانون برنامه هفتم می‌توانیم حداقل ۵۰ درصد از هدررفت ۱۰۴ میلیارد دلار انرژی را بازیابی کنیم که نیمی از آن پول کمی نیست. همه منتی که توتال فرانسه بعد از برجام برای ما گذاشت سرمایه گذاری ۴ میلیارد دلاری بود که همان را هم رها کرد. این ظرفیت‌ها نه تنها در یک قدمی ما بلکه در دستان ما است که نیازمند مدیران خلاق، اساتید، دانشگاهیان و دلسوزان حاضر در میدان هستیم.

قالیباف با بیان اینکه این توقع از نخبگان می‌رود که ناامید نشوند، ابراز داشت: ما باید کشور خود را با افتخار و با قدرت نگاه داریم. ما باید در کنار هم بایستیم و با هم گفتگو کنیم. نباید مسائل را رها کنیم و گاهی باید برای رضای خدا بایستیم، چنانچه روزی رزمندگان اسلام برای حفظ میهن به میدان رفتند و برای رضای خدا جنگیدند.

رئیس نهاد قانونگذاری کشورمان در ادامه با تأکید بر اینکه باید بدون رودربایستی اشکالات را گفت، مسائل را به نقد گذاشت و مطالبه گری کرد، اظهار داشت: من به عنوان مسئول مکلف به پاسخگویی به شما هستم اگر شما مطالبه کنید. امروز در حوزه علوم انسانی که فضای گسترده‌ای دارد قطعاً نظریه‌ها و راهکار‌های مختلفی وجود دارد و کارشناسان با یکدیگر رقابت دارند، اما باید این رقابت‌ها سالم و سازنده باشد. نظرات و راهکار‌های مختلف باید با حفظ انسجام جامعه مطرح شود تا بتواند دست نظام و مسئولان کشور را در حل مسائل بگیرد و به آن‌ها کمک کند.

وی در ادامه با تأکید بر اینکه اگر تعارضات نظرات مختلف نباشد هرگز قدرت حل مسأله را پیدا نمی‌کنیم، گفت: اگر این تعارضات به تنش تبدیل شود مشکل را افزایش می‌دهد. طرح نظرات مختلف باید منجر به گشایش شود و تنش‌زایی نکند.

قالیباف در ادامه با اشاره به جدیتی که مجلس برای ادامه جلسات خود با اساتید و دریافت نظرات آن‌ها دارد، گفت: مرکز پژوهش‌های مجلس می‌تواند محوریت این کار را داشته باشد و با اولویت علوم انسانی و بعد علوم پایه و سایر علوم‌ها مسائل را پیگیری کند.

رئیس مجلس شورای اسلامی با تأکید مجدد بر اینکه برای اجرای حکم نیازمند تشخیص علمی و تصمیم سیاسی هستیم، عنوان کرد: اگر کار علمی به شرایط سیاسی توجه نکند، کار ما ابتر می‌ماند و اگر تصمیم سیاسی، پشتوانه علمی نداشته باشد آن کار به سرانجام نخواهد رسید.

وی افزود: بنده به عنوان رئیس قوه از تمام تصمیماتی که گرفته‌ام دفاع می‌کنم چنانچه در حوزه تبدیل یک مجلس سنتی به یک مجلس نوین گام برداشتم و البته اقدام جمعی داشتیم.

وی با بیان اینکه تحولات امروز در حوزه هوافضا از سوی دانشمندان و دانشجویان این رشته در دانشگاه‌ها انجام شده است گفت: زمانی این کار آغاز شد که ما مکان‌هایی را در کنار دانشگاه‌ها اجاره می‌کردیم تا کار علمی انجام شود و از همانجا بود که در این حوزه پیشرفت حاصل شد.

قالیباف در پایان با بیان اینکه از سال گذشته که موضوع حقوق اعضای هیأت علمی در مجلس مطرح شد، آن را پیگیری کردیم، خاطرنشان ساخت: ما توانستیم در سال گذشته و سال جاری موضوع حقوق اعضای هیأت علمی و قضات را از حقوق کارکنان استثنا کنیم که البته این کار هم مسائل را حل نمی‌کند و باید مسائل مدیریتی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را به صورت اساسی برطرف کنیم. درست است که به کار هیأت امنایی اعتقاد داریم، اما باید به دانشگاه‌ها استقلال بدهیم تا به کار خود بپردازند.

در این نشست «نسرین مصفا» استاد تمام دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و رئیس انجمن مطالعات سازمان ملل متحد و فعال حوزه مشارکت اجتماعی زنان، «غلامعلی افروز» استاد ممتاز دانشگاه تهران و چهره برگزیده جایزه علمی علامه طباطبایی (ره)، «کرامت الله زیاری» استاد تمام برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، «محمدحسن احمدزاده» عضو هیأت علمی و مسئول فرهنگی دانشجویان خارجی دانشگاه آزاد اسلامی و «سیدجلال الدین دهقانی فیروزآبادی» استاد تمام روابط بین الملل و معاون پژوهشی و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی (ره) به بیان مسائل و دغدغه‌های حوزه دانشگاهی به ویژه اساتید دانشگاه پرداختند.

این اساتید بر موضوعاتی همچون توجه به آموزه‌های علوم انسانی برای تعالی جامعه، اخلاق مداری و رعایت کرامت انسانی تأکید کردند. آن‌ها معتقد بودند مشکلات فرهنگی و اقتصادی کشور را می‌توان با اصلاح نظام حکمرانی و ایجاد تغییر و تحول در آن، برطرف کرد. همچنین مجلس یازدهم را پایه‌گذار تصویب قوانین بسیار مؤثر دانستند که اکنون وقت آن فرا رسیده نظارت بر اجرای قوانین را تقویت کند. اساتید حاضر بر این باور بودند که مصوبات مجلس باید فرهنگ محور و خانواده محور باشد تا سایر موضوعات کشور نیز برطرف شود همچنین آن‌ها خواستار رسیدگی به وضعیت اقتصادی اساتید شدند.

منبع: خبرگزاری خانه ملت